Razem z Teatrem Wolandejskim, Parlamentem Studentów RP i Samorządem Studentów UW, zapraszamy wszystkich do Teatru Collegium Nobilium, gdzie zmierzy się ze sobą 10 studenckich grup teatralnych z całej Polski. Festiwal to także debata oraz spotkania w klubie festiwalowym Bratnia Szatnia.

Wstęp na wszystkie spektakle jest wolny! Wystarczy zarezerwować bezpłatne wejściówki :)

Po co? – to hasło przewodnie tegorocznego Festiwalu. Druga edycja ma za zadanie przybliżyć widzom powody, dla których w Polsce wciąż działają grupy teatrów studenckich. Każdy z zakwalifikowanych zespołów, oprócz prezentacji spektakli, wypowie się na temat swoich przemyśleń i potrzeb związanych z działalnością teatralną w postaci opisu powstawania prezentowanego projektu. Hasło drugiej edycji jest też pytaniem o przyszłość kultury teatru amatorskiego w Polsce i potrzebę obcowania z takim teatrem – najprawdopodobniej całkowicie różną od tej, którą widz odczuwa w stosunku do teatru zawodowego.

Z dumą informujemy, że organizowany przez nas Festiwal otrzymał honorowy patronat Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Więcej informacji można znaleźć na stronie OFTS, w tym – program Festiwalu.

Nie zapomnij polubić OFTS na Facebooku!

 My, ludzie teatru, chcemy podzielić się z Państwem swoim głębokim zaniepokojeniem dotyczącym funkcjonowania teatrów publicznych w Polsce.

Dlatego pierwszy raz od czasu stanu wojennego – jako środowisko – próbujemy mówić wspólnym głosem. Nie mówimy do Państwa z perspektywy partykularnych interesów jednego z teatralnych obozów. Sprawa jest poważniejsza. Sprawą jest polski model teatru artystycznego, którego istnienie jest obecnie zagrożone. A mamy nadzieję, że ten model obchodzi nie tylko nas, ale także Państwa – naszych widzów, dyskutantów, współtwórców kultury.

Kilka dni temu urzędnicy Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego postanowili bez konsultacji z zespołami aktorskimi, związkami twórczymi i Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego zmienić statuty dolnośląskich teatrów i zwolnić obecnych dyrektorów tych scen, zastępując ich menadżerami ze świata biznesu. Takich bezprecedensowych sytuacji obserwujemy coraz więcej.

W Warszawie ciągle brak przemyślanej polityki teatralnej. Zmianami dyrektorów rządzi przypadek, Biuro Kultury nie umie sformułować konkretnych oczekiwań pod adresem poszczególnych scen, nie jest w stanie przedstawić warszawskiej opinii publicznej żadnej strategii dotyczącej teatrów. Pod znakiem zapytania stoi przyszłość jednej z najważniejszych i najbardziej zasłużonych polskich scen – Teatru Dramatycznego. Wypowiedzi przedstawicieli władz – którzy stawiają Dramatycznemu za wzór zarabiające na siebie sceny rozrywkowe – świadczą o ich całkowitym braku poczucia odpowiedzialności za polską kulturę. Tymczasem stołeczne teatry miejskie są skrajnie niedofinansowane, brakuje im środków na produkcję i eksploatację przedstawień. W tym roku obcięto im znów dotacje o kolejne 12 procent. Te pieniądze zostały przeniesione do budżetu promocji miasta, który wzrósł prawie dwukrotnie z 35 mln zł w ubiegłym roku do 60 mln zł w obecnym. W tym samym czasie dotacje dla teatrów spadły z 91 milionów do 80 milionów złotych. Prawdziwą promocję zapewniłyby miastu liczące się w Polsce i na świecie teatry artystyczne.

Siła polskiego teatru polega przede wszystkim na różnorodności języków i estetyk. Ta różnorodność może wkrótce obrócić się w ujednoliconą ofertę handlową. Niestety, większość decydentów zachowuje się tak, jakby w ogóle nie miała potrzeby korzystania z kultury niekomercyjnej. Zakłada więc, że społeczeństwo również nie ma takich potrzeb.

Dotacje na teatry w Polsce są systematycznie zmniejszane. Zadłużenie – powstałe w wyniku kolejnych redukcji budżetu – staje się argumentem przeciwko szefom artystycznych placówek, a nie przeciwko urzędnikom, którzy za tę sytuację są odpowiedzialni.

Sprawą, o którą walczymy, jest polski teatr artystyczny – zjawisko unikatowe. Wiemy, że teatr zmienia się w czasie, zmianom powinna też podlegać jego instytucjonalna forma – jednak nie za cenę jej dewastacji. Żądamy więc szerokich, systematycznych konsultacji ze środowiskiem twórców teatru, żądamy debaty o finansowaniu teatrów w Polsce prowadzonej z perspektywy innej, niż perspektywa zysku. Teatr nie jest firmą/nie jest produktem, widz nie jest klientem. Nie rezygnujmy z artystów, rezygnujmy z niekompetentnych decydentów.

List otwarty wraz z podpisami osób go popierających dostępny jest na stronie: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/136030.html.

Odwiedź również profil na Facebooku: Teatr nie jest produktem/widz nie jest klientem.

Swoje poparcie można przekazywać za pomocą adresu e-mail: list_ludzi_teatru@yahoo.pl oraz za pomocą strony
http://www.popieram.info/